Circles Squared

Preuzeto sa sajta Tantričke Unutrašnje Prakse Često govorimo da je osnovni problem identifikacija ili vezanost i da bez odustajanja od identifikacije sa onim što sada jesmo nema prodora u više stanje svijesti. Ovo samo po sebi nije neki problem da se shvati ali je problem način na koji će da se shvati. Značenje riječi koje imamo u svakodnevnom nije značenje koje možemo da koristimo u Unutarnjoj Evoluciji. To su dva različita jezika. Meni ovo znači sasvim nešto drugo do čovjeku koji ove riječi koristi na svakodnevan način. Svaka riječ u ovoj rečenici ima svoje značenje. “Osnovni problem”, “identifikacija ili vezanost”, “odustajanje”, “ono što jesmo”, “prodor u”, “više stanje svijesti”. Svaka ova riječ i konstatacija ima svoje značenje. I sve dok ne postoji pravilo razumijevanje značenja ne možemo govoriti o mogućnosti da netko iskoristi ovo za svoj Unutarnji razvoj. U mnogim duhovnim školama ne dopuštaju da se pređe na slijedeći korak ukoliko svaka riječ nije pravilno razumljiva....

"Niko ne može očekivati da će zadobiti veliku Tajnu ako svoju egzistenciju ne uskladi sa rasponom preduzetih istraživanja. Nije dovoljno biti studiozan, aktivan i istrajan ako vam nedostaje čvrsto načelo, konkretna osnovica, ako neumereni polet zaslepljuje razum, ako oholost tiraniše prosuživanje, ako lakomost cvate na crvenkastom iskrenju zlatne zvezde. Neprestanim uvežbavanjem sposobnosti posmatranja i zaključivanja, meditacijom, neofit će se uspinjati stepenicama koje vode do svega što je znanje. Konačno, kada uspeh kruniše mnoge marljive godine, kada njegove želje budu ispunjene, Mudrac će se, prezirući taštine ovog sveta, približiti smernima, razbaštinjenima, svima što rade, pate, bore se, očajavaju i plaču na zemlji. Bezimeni i nemi učenik večite Prirode, apostol večnog Milosrđa i ostaće veran svom zavetu tišine. "U Nauci, u Dobru, Adept mora zauvek ćutati" Caspar David Friedrich

HERMES - TRI PUTA NAJVEĆI Od samog početka čovekovog delovanja postojali su čarobnjaci, šamani, vidovnjaci, čudotvorci i iscelitelji. Mnogo pre ikakvog istorijskog spisa, te su osobe delovale, katkad u istom svojstvu, a katkad u približnom, kao svešenici, proroci, mudraci, vračevi, tumači snova, duhovnici, astrolozi, bardi i lekari. Njihove aktivnosti spominju se među prvima u poznatoj istoriji. Na Srednjem Istoku, u samu zoru Hršćanske ere, takvih je osoba bilo mnoštvo. Zaista, ponekad se tvrdilo da je i sam Isus bio jedan od mnogih čudotvoraca svoga vremena, čiji je kasniji uticaj na civilizaciju bio puka slučajnost. Tako, prema preminulom profesoru sa Univerziteta Kolumbija, Martonu Smithu, Hršćanstvo nije bilo ništa drugo do slučajan događaj koji se, poput mnogih istorijskih fenomena, mogao razviti potpuno drukčije ili se ne razviti uopšte. Izuzevši slučajno nastale okolnosti, mogli smo, umesto dve hiljade godina hrišćanstva, imati dvije hiljade godina religije temelj...

Zaposednutost mogućnošću sinteze umetnosi i nauke odvajkada je bila primamljivo ali i klizavo tle za one koji sa njom iniciraju susret. Stepen obazrivosti sa kojim joj se prilazio u prošlosti nije prvenstveno zavisio od toga da li je posredi akademska razonoda ili pak profesionalna misija. Ne, reklo bi se da je primarni faktor koji bi na to imao uticaja porast svesti o čovekovoj zavisnosti i poziciji u fizičkom ustrojstvu stvarnosti, koja ne može biti nedovoljno izražena. Esej Matilde Markoli* (Matilda Marcolli), “Still Life As a Model of Spacetime” jedan je od svežijih, analitički najpotkovanijih i činjenično najargumentovanijih poduhvata sinkretičkog tipa kome cilj nije puko ukazivanje na slučaje ukrštanja puteva naučnog i umetničkog, već konkretan prikaz akumulacije znanja u jednoj oblasti koja sistemskim putem, uz obligatoran period kritičke “digestije”, svoje odredište nalazi i u fascinacijama umetnika doba kojima aktuelne ideje pripadaju. Pri tom, oblast o kojoj je reč nipo...

Za većinu nas, vreme je, kako i doliči umu uslovljenom svakodnevicom, samo drugi naziv za ono što se dešava između dve proizvoljne pozicije kazaljki na satu. Međutim, tvrde naučnici, satovi uopšte ne mere vreme – već samo naš ograničen i uslovljen doživljaj njega. Vreme je koncept koji nam je neophodan kao uporište u sveopštoj nesigurnosti nepredvidivog sveta, neuhvatljiva zamisao na tankoj žici postojećeg i iznuđenog koja je odvajkada opčinjavala i to nastavlja da radi… Šta na to kaže filozofija… Još od pradavnih hinduističkih spisa i sveg sabranog filozofskog znanja stare Indije, Veda, čovek nesvesno ili nadsvesno oseća cikličnost univerzuma koji prolazi kroz periode kreacije i uništenja, “večnog vraćanja istog”. Tada, dva milenijuma pre naše ere, ustanovljen je možda i najvažniji preduslov postojanja vremena – promena, kao i krucijalno pitanje da li se vreme i može promatrati jedino kroz promene? Istočnjačka vizija metafizike je, zapravo i začudo, po svojim zaklj...

Nastupi razdoblje kada principi postanu puka parola i svaki vrednosni sistem izgubi dodira sa realnošću – kada propovednici ne praktikuju svoja učenja i kada filozofija ne odgovara duševnom i društvenom sastavu epohe. U Antici, biti filozofom značilo je živeti tako – ideje i postupci bili su sinonimi. Sa ustoličenjem metafizike koja je, iako bitna, često išla do nonsensa i nazad, primenljivost filozofije na čoveka je postepeno isčezavala. Sa pojavom velikih sistema, poput Kantovog, Hegelovog ili Džona Stjuarta Mila, primat je sa individue skliznuo na holizam stvarnosti i istorije. Sve do XIX veka i proto-egzistencijalizma Serena Kjerkegora, izrazitog individualiste, za post-renesansnog filozofa kao da je bilo ispod časti da se spušta do trivijalnosti svakodnevnog života. "Događalo mi se da osetim samilost prema komadiću metala, bilo čemu, toliko mi se sve što postoji činilo napuštenim, nesrećno neshvaćeno. Možda i granit pati. Sve što ima oblik trpi, sve što se izdvojilo ...

U jeku jednog semestra na Univerzitetu u Getingenu, vrsni nemački matematičar, David Hilbert, zapazio je da na njegovim predavanjima nedostaje jedan od studenata. Raspitavši se za njega, odgovoreno mu je da je katedru za matematiku napustio u korist one za poeziju. Nepotrešen, odmereno, Hilbert je replicirao: “Ah, da. Oduvek sam smatrao da nije dovoljno maštovit za matematiku.” Nalik mnogima u rejonima spoznaje, i matematičari su skloni verovanju da baš u njihovoj oblasti ekspertize pulsira bilo svekolikog sklada i estetskog zadovoljstva. Njeni principi su, priznaju to i oni, unekoliko drugog soja u odnosu na raskoš i berićet, na primer, klasičarskog slikarskog dela. Rečima Bertranda Rasela, “u njoj je lepota hladna i stroga, poput kakvog kipa, filigranski čista i kadra za ozbiljnu perfekciju (…) duh egzaltacije i osećaja da se biva nečim više od čoveka.” Rasel i Hilbertov bivši polaznik nisu jedini u kraljici svih naučnih disciplina pronalazili poetsku harmoniju. “Euclid alone h...

Proces individuacije i dvosmislenost slobode (...) Sudbinu ovog traganja možemo u potpunosti shvatiti jedino ako razumemo dijalektičko svojstvo tog procesa sve veće individuacije. Taj proces ima dva vida: jedan je da dete jača fizički, emocionalno i mentalno. U svakoj od ovih sfera rastu i intenzitet i aktivnost. U isti mah se te sfere sve više integrišu. Razvija se organizovana struktura, kojom rukovode volja i razum pojedinca. Ako tu integrisanu i organizovanu celinu jedne osobe nazovemo ličnim ja, možemo reći da je jedna strana tog sve većeg procesa individuacije porast snage ličnog ja. Razvitak individuacije i ličnosti delimice zavisi od pojedinca, ali ga u suštini određuju društveni uslovi. Jer mada izgleda da su, u ovom pogledu, razlike između pojedinaca velike, svakom društvu svojstvena je izvesna razina individuacije koju normalna osoba ne može da prevaziđe. Drugi vid tog procesa individuacije je sve veća usamljenost. Primarne veze pružaju pojedincu bezbednost i bitn...

Preuzeto sa sajta Lune Jovanović The Gnostics already knew about the transformations of the anima. In their writings we find a kind of development of the anima, from its most primitive stage up to wisdom. The most primitive anima is Chawwa, the earth. She is Eve, who represents the all-motherly and the receiving. At this stage, the anima is still a purely sexual being, a kind of earth goddess in a nearly prehuman developmental form. A further stage is Helen. According to a Gnostic legend, Simon Magus discovered a girl in a brothel in Tyrus (Phoenicia), in whom he recognized a reincarnation of Helen of Troy, and whom he therefore named after her. Helen of Troy was an adulteress and the lover of many a hero of those times.She was actually the type of the “femme qui se fait suivre.”The link between these two women is that both of them carry a light within them, regardless of their bad reputation. Helen of Troy means beauty to the man, the Gnostic Helena ennoia (consciousness)....

Preuzeto sa bloga Tragovi ka sopstvenosti Plašiš se života, Mali čovječe, na smrt se plašiš! Bijesno ćeš ga ubijati, vjerujući da gradiš “socijalizam”, ili “državu”, ili “nacionalnu čast”, ili “ugovor o povećanju plata”, ili “čast Božju”. Jedno samo nećeš znati ili nećeš htjeti da znaš: da svu svoju bijedu sâm stvaraš i to iz sata u sat, iz dana u dan, bez prestanka; da ne razumiješ svoju djecu, da im lomiš kičmu prije nego što su se odvažila da se usprave; da kradeš ljubav; da si pohlepan na novac i željan vlasti; da držiš psa kako bi i ti bio “gospodar”. Stoljećima ćeš griješiti i lutati sve dok ti i tebi slični ne pomrete masovnom smrću opšte društvene bijede – sve dok užas tvoje egzistencije ne upali u tebi prvi slabašan zračak svjetlosti da pogledaš u sebe. A onda ćeš, postepeno i oprezno pipajući oko sebe, naučiti da tražiš i da nalaziš, i da shvataš i poštuješ i cijeniš svog prijatelja, čovjeka ljubavi, rada i znanja. Tada ćeš uvidjeti da je čitaonica važnija za tvoj život...