Circles Squared

U čemu se mistika razlikuje od religije? Mistika sobom predstavlja doživljaj večnosti, osećanje najviše stvarnosti, osećanje toga, šta je tajanstvena Suština, Koja stoji nad tekućim potokom vremena, iza granica materijalnog sveta i u isto vreme, proniče u tu materijalnost i osvetljava je. Mistika je doživljavanje tajanstvenog sastanka sa Onim, Koji je neulovljiv za ljudsku misao, nedostupan za telesna osećanja, neizraziv rečju, sa Onim, Koji je istovremeno blizu nama i beskonačno dalek, Koji nas traži, ali želi, da bi i mi tražili Njega, Koji je najveća sreća za čoveka, ali za zadobijanje Njega, treba se odreći sebe i pokoriti Mu svoj duh. Ako pitate mistika za Ime Božije, on će reći: prvo ime – Onaj Koji Jeste, a drugo – Nepostižni. Religija je neodvojiva od mistike; ona se obraća celoj ličnosti čoveka, otkriva put i sredstva za večno bogopoznanje. Osnova religije je – Otkrovenje, koje se prima kroz veru. Religija daje znanja, koja se potvrđuju mističkim opitom. Vera otk...

U drugoj polovini XX veka, zasićenoj nespokojstvom, pojavljuje se brojna literatura koja istražuje i prevodi znake vremena te posmatra razorni Plamen. Tu su moguća dva držanja: ili sterilno jadanje zbog odsustva bilo kakvog rešenja i zauzimanje samoubilačkog stava, što ne rešava ništa; ili, oploviti taj teški rt i poći u traganje za paradoksalno pozitivnim aspektima „mračnog doba“. Kako proći tu fazu što bezbolnije, patiti što je moguće manje u trenutku kada je rizik od patnje najveći, izbeći smak sveta pokazavši se višezao nego samo Zlo? Istraživanje pozitivnog u negativnom Optuživanjem modernog doba ne podstiče se realističko držanje, ali se rasipa dobar deo naše energije, izaziva nervoza, sterilizuje duh, pridaje više značaja sopstvenom dobu nego što ga ono ima; time se, konačno, ništa ne menja i igra se „igra protivnika“, te se u nama razvija negativnost, pobuna i očajanje. Objektivan pogled na stvari mora priznati da nijedna noć nije toliko crna da u njoj ne bi bilo ...

Tradicionalne metafizičke kosmologije objašnjavaju, koordiniraju i sabiraju u jednu harmoničnu celinu ideje koje se u jezicima podrazumevaju. Kada govorimo, mi i mimo naše volje implicitno iskazujemo tradicionalne istine. U Vedanti imaginacija je sposobnost koja odgovara onom uobličujućem tananom, netelesnom nivou manifestovanja. Makro-kosmički, ona odgovara čistim oblicima, arhetipovima prirode, idejama svih mogućih vrsta – onome što se takođe naziva i kosmičkom imaginacijom. Privlačnost koja postoji između fantazmatskog sveta snova i sfere prirodnih oblika otvara prostor beskrajnim meditacijama i otkrovenjima. Ljude pokreću snovi, predstave koje ih progone, irealne slike što oduzimaju duh - reči koje izgovaraju, dela koja čine određena su njihovom imaginacijom. Idealne forme minerala, biljaka i životinja na isti način oblikuju pojedinačne članove vrste.  Svaka semenka ruže sadrži san, bestelesnu predstavu ruže u punom cvatu. Naslućujemo da je taj san ...

"Čoveku je data snaga misli i ona može da se realizuje ne samo u formama apstraktnog, formalnog uma, nego ima još i formu razuma koji na samo da ne protivreči veri, srcu i duhovnoj intuiciji, nego se stvaralački povezuje s njima i nadahnuto se prožima njihovom snagom. Sve ovo čini ogromnu i bogatu sferu unutarnjeg, duhovnog iskustva koje je karakteristično za duševno-duhovnu ljudsku prirodu i otvara mu pristup ka duhovnim predmetima. Tako se pred nama otvara zakon ljudskog iskustva, nekakva osnovna istina, saglasno kojoj je čovek sposoban da putem iskustva pojmi predmet samo onda kada mu se ispravno obrati - odgovarajućim organom tela ili duše, ili pak i tela i duše zajedno. Na primer, Bog nije materijalna stvar koja se nalazi u prostoru; i čovek koji ne može ili neće da pojmi nešto drugo, koji ne razume da postoji neprostornost realnosti, neprostorno bitisanje, nematerijalni predmeti; čovek koji na sve pita - "gde se to nalazi"?, koji želi sve da vidi telesnim oko...

Preuzeto sa bloga Zen i umjetnost Oduvijek me očaravao zakon oprečnih nastojanja. Ponekad ga nazivam i obrnutim zakonom. Kad se nastojiš održati na površini vode – toneš; no, kad pokušavaš potonuti – plutaš. Kad zadržavaš dah, gubiš ga – što iznenada priziva u misli onu pradavnu i podosta zanemarivanu poslovicu, SVATKO TKO ŽELI SPASITI SVOJU DUŠU, IZGUBIT ĆE JE. Nesigurnost je rezultat nastojanja da se postane sigurnijim te da su, nasuprot tome, spas i zdravlje sadržani u najradikalnijem priznanju – da nemamo načina da spasimo sami sebe. Kineski mudrac Lao Tsu, učitelj zakona oprečnih nastojanja, je rekao da oni koji opravdavaju sebe nisu uvjerljivi, da bi se onaj koji tko želi spoznati istinu trebao lišiti svojih spoznaja i znanja, te da nema ničeg snažnijeg i stvaralačkog od praznine – od koje ljudi bježe. Problem traganja za smislom u ovom prividnom iskustvenom kaosu podsjeća na djetinjastu želju, da se nekome pošalje poštom malo vode. Primatelj odvezuje uzicu, a u krilo m...

Onakva kakva je čovekova žudnja, takva je i njegova sudbina. Jer, kakva je njegova sudbina, takva je njegova volja; a kakva je njegova volja, takvo je njegovo delo; a kakvo je njegovo delo, takva je njegova nagrada, bilo dobra ili loša. Čovek se vlada prema žudnjama kojima je privržen. Posle smrti odlazi u sledeći svet, držeći na umu tanane utiske svojih dela; a, pošto uzbere žetvu svojih dela, vraća se ponovo u ovaj svet akcije. Tako onaj koji ima žudnje ostaje stalni subjekt ponovnog rađanja. - Brihadaranjaka Upanišada (iz prologa "Tibetanske knjige mrtvih")

Već sugerisavši suočenost sa neiskazivim, dalji zalazak u prostranstva takvog, i verbalnog i misaonog izazova, preti neuspehom. Ipak, naporna ali obećavajuća dijalektika misije odnosi prevagu u korist otisnuća na ovu temu. Iza patine i sedimenata ovlašnih opažaja kojima se preopterećeno ljudsko biće današnjice ni ne može ni ume posvetiti, čineći ih površnim, intiutivna spoznaja o jednoj većoj i netaknutoj realnosti poziva na radost. Na ovu hijerofaniju ne reaguju svi duhovi na jednak način - zapravo, izvesno je da tajna Apsoluta, iako prisutna u svim obličjima ljudskosti kolektivne svesti, evocira jednako krajnosne emocije sa oba spektra kao i različite spoznajne okvire što, uostalom, zavisi pre svega od senzibiliteta subjekta. Kao i toliko toga na ovom svetu. NICHOLAS ALAN COPE & DUSTIN EDWARD ARNOLD Modalitet sveta, kosmosa i čoveka ustrojen je po vrhovnoj tajni bezuslovne stvarnosti koja transcendira svakodnevnu. Kao žila kucavica kroz ovu trojičnost urasta i gospoda...

Preuzeto sa sajta P.U.L.S.E U svojoj kući u predgrađu Berlina, naučni velikan Albert Ajnštajn je jednog julskog dana 1930. godine ugostio Rabindranata Tagorea, indijskog filosofa i pesnika. Ova dvojica kolosa ljudskog duhovnog pregnuća su zapodenuli jednu od intelektualno najstimulativnijih diskusija XX veka i šire, mahom istražujući vekovno trenje između religijske i naučne misli, ali i tačke njihovog susreta. Rastuća sekularnost zapadnog sveta i milenijumska tradicija Indije za jednim stolom, u retkom stanju osmoze i sinteze. Ovaj isečak tog istorijskog razgovora i majstorske meditacije nad pojmovima svesti, lepote i istine je tek deo objavljene knjige o ovom susretu divova, “Science and the Indian Tradition: When Einstein Met Tagore”. AJNŠTAJN : Da li verujete u božansko kao nešto izolovano od sveta? TAGORE : Nije izolovano. Beskrajna ličnost Čoveka razumeva Univerzum. Ne može postojati ništa što ne može biti podvedeno pod ljudsku ličnost, a to je dokaz da ...

Prodaj svoju pamet i kupi očaranost; Pamet je samo gledište, očaranost je instinkt. - Rumi Među instrumentima oslobođenja, vrhovni instrument je posvećenost. Kontemplacija pravog oblika istinskog Sopstva je posvećenost. - Shenkara, vedantski svetac i filozof Svet koji smo poznavali kao deca je za nebrojenu većinu nepovratno iščezao. U tom kratkotrajnom periodu dremeža netaknute svesti, kada vreme nije tok jer su događaji i zbivanja lišeni šablona "uzrok-posledica", potraga za čudesnim bila je raison d'etre i uvek se okončavala uspehom. Postoji jedan pomalo poetičan truizam u zapažanju da je novorođeni čovek star onoliko koliko je stara i istorija, "civilizacija", ili makar njen sakralni aspekt. Onaj aspekt koji ispredao prve mitologije i ispovedao odanost čudu, kao čovekovu dužnost na putu etičkog savršenstva i uspostavljanju ravnoteže između saznajnog i verujućeg. Po sazrevanju, pojedinci posebnog kova ne zaboravljaju ova nemapirana sazvežđa svo...

Preuzeto sa sajta Tantričke Unutrašnje Prakse Često govorimo da je osnovni problem identifikacija ili vezanost i da bez odustajanja od identifikacije sa onim što sada jesmo nema prodora u više stanje svijesti. Ovo samo po sebi nije neki problem da se shvati ali je problem način na koji će da se shvati. Značenje riječi koje imamo u svakodnevnom nije značenje koje možemo da koristimo u Unutarnjoj Evoluciji. To su dva različita jezika. Meni ovo znači sasvim nešto drugo do čovjeku koji ove riječi koristi na svakodnevan način. Svaka riječ u ovoj rečenici ima svoje značenje. “Osnovni problem”, “identifikacija ili vezanost”, “odustajanje”, “ono što jesmo”, “prodor u”, “više stanje svijesti”. Svaka ova riječ i konstatacija ima svoje značenje. I sve dok ne postoji pravilo razumijevanje značenja ne možemo govoriti o mogućnosti da netko iskoristi ovo za svoj Unutarnji razvoj. U mnogim duhovnim školama ne dopuštaju da se pređe na slijedeći korak ukoliko svaka riječ nije pravilno razumljiva....

Preuzeto sa sajta Duhovni razvoj Gnosticizam je učenje zasnovano na Gnozi, znanju o transcendenciji koje pristiže iznutra, na intuitivan način. Iako Gnosticizam stoga počiva na lično religioznom iskustvu, pogrešno je pretpostaviti da sva takva iskustva dovode do Gnostičkog shvatanja. Bliže je istini ako kažemo da Gnosticizam izražava osobito religiozno iskustvo, iskustvo koje se ne može prikloniti bilo kakvom teološkom ili filozofskom rečniku, ali koje mu je na neki način srodno, i izražava se posredstvom mita. Zbilja, samim pogledom na Gnostičke spise možemo videti da su u formi mita. Termin "mit" ne bi trebalo da se shvati kao "priče koje nisu istinite", već radije kao da su istine utelovljene u ove mitove drugačijeg poretka u odnosu na dogme teologije ili filozofskih iskaza. U pregledu koji sledi pokušaćemo da obuhvatimo na prozni način šta Gnostički mitovi izražavaju njihovim izrazito poetičnim i maštovitim jezikom. Kosmos Sve religijske tradicij...

Одавно се већ трага за темељем стварности који је известан и непропадљив. Тамо негде, испод Женеве, кружни тунел имитира првобитни тренутак у настајању света. Пажња науке усредсређена је понајвише да се открије божанска чесица, да се коначно утврди да ли постоји вар или су све, па и ми сами, уваре и њихови одбљесци. Испада некако да би та честица, тај бозон са придодатим именом Питера Хигса, учинила да се победи заборавна и прождирућа природа времена и живот сваког човека добије озбиљан, достојанствен и трајни темељ. Питање је, дакле, а ли је сварнос сварна? CERN-ов експеримент је још увек у току. Откровење сварне чесице чека се са религиозном надом која наликује данима пред васкрсење у Јерусалиму.

“I first believed without any hesitation in the existence of the soul, and then I wondered about the secret of its nature. I persevered and strove in search of the soul, and found at last that I myself was the cover over my own soul. I realized that that in me which believed and that in me that wondered, that which was found at last, was no other than my soul. I thanked the darkness that brought me to the light, and I valued this veil that prepared for me the vision in which I saw myself reflected, the vision produced in the mirror of my soul. Since then, I have seen all souls as my soul, and realized my soul as the soul of all. And what bewilderment it was when I realized that I alone was, if there were anyone, that I am whatever and whoever exists, and that I shall be whoever there will be in the future.” “‎"Intellect is the knowledge obtained by experience of names and forms; wisdom is the knowledge which manifests only from the inner being; to acquire intellect one must ...

Pitao sam se da li je postojao drugi jezik koji je Jung otkrio u procesu individuacije; znao sam dataj jezik postoji i da čeka da bude otkriven. Postoji razlika između onoga što čovek radi i onoga što mu se događa. Otkrio sam to u mnogim delovima sveta, u građevinama, umetničkim delima, u životima nekih ljudi koji su postali veliki uprkos samima sebi. Čovek može da ide ka cilju, uporno i određeno, a onda iznenada dođe nalet vetra iz drugog sveta, isve se promeni - kao da ga bogovi uzmu pod svoje; uprkos sebi samom, on postaje deo mita. Jungov rad je izuzetan i dramatičan i mora da se prenese u budućnost. Kao neko ko je oživeo rad gnostika i alhemičara, on sam je sigurno učestvovao u misterijama, iako je na početku možda nameravao da ostane izvan njih. Gnostici i alhemičari nisu stvarali simbole zbog psihološke anaiize, već zbog magije. Iako se borio protiv toga, Jung je bio čarobnjak koji je prešao granice zvanične nauke našeg vremena. Mislim da je to znao kada je rekao da samo p...

To be alone, which is not a philosophy of loneliness, is obviously to be in a state of revolution against the whole setup of society-not only this society, but the communist society, the fascist, every form of society as organized brutality, organized power. And that means an extraordinary perception of the effects of power. Sir, have you noticed those soldiers rehearsing? They are not human beings any more, they are machines, they are your sons and my sons, standing there in the sun. This is happening here, in America, in Russia, and everywhere-not only at the governmental level, but also at the monastic level, belonging to monasteries, to orders, to groups who employ astonishing power. And it is only the mind which does not belong that can be alone. And aloneness is not something to be cultivated. You see this? When you see all this, you are out, and no governor or president is going to invite you to dinner. Out of that aloneness there is humility. It is this aloneness that knows l...

( Iz knjige "Fizika i metafizika" ) Obnova međunarodnih veza u nauci ponovo je u Kopenhagenu okupila stare prijatelje – atomske fizičare. U rano leto 1952. godine sazvano je tamo savetovanje o građenju velikog evropskog akceleratora. Ja sam bio beskrajno zainteresovan za te planove, jer sam se od tako velikog akceleratora nadao eksperimentalnim razjašnjenjima o pitanju da li se zaista, kako sam pretpostavljao, pri sudaru dveju elementarnih čestica na visokim energijama mogu stvoriti mnoge takve čestice i da li zaista postoje različite vrste elementarnih čestica koje se, slično stacionarnim stanjima atoma ili molekula, razlikuju svojim svojstvima simetrije, masom i vremenom života. Mada mi je dakle predmet savetovanja bio važan u svakom pogledu, neću ovde iznositi sadržinu rasprava, nego samo razgovor koji sam tom prilikom vodio sa Nilsom [Borom – prim. ured.] i Volfgangom [Paulijem – prim. ured.]. I Volfgang je iz Ciriha došao na sastanak. Sedeli smo sva trojica u maloj z...

"It is only by observing without the screen of knowledge that you begin to see the whole structure of your own thinking. And as you observe, which is not to condemn or accept, but simply to watch, you will find that thought comes to an end. Casually to observe an occasional thought leads nowhere, but if you observe the process of thinking and do not become an observer apart from the observed,if you see the whole movement of thought without accepting or condemning it, then that very observation puts an end immediately to thought, and therefore the mind is compassionate, it is in a state of constant mutation."

“Istina je konačni cilj celoga Univerzuma, a kontemplacija istine je glavna preokupacija mudrosti” – Sv. Toma Akvinski  Evo prve sumorne istine: hipertenzija savremenog sveta-simulakruma, otrgnutog svakoj kontroli i pokrenutog razumom koji veruje da je u uzletu a zapravo je paralizovan, negira i obeshrabruje svaku duhovnu aspiraciju, svaki afinitet ka stvaranju lepote radi njenog sve neophodnijeg prisustva. Prisustva čije je dejstvo katarzično, pročišćujuće. Bića senzitivnih konstitucija, danas u nezavidnijem položaju nego ikada pre, prisiljena na egzil, živeći neumoran niz protivrečja i konfrontacija sa svetom u kojem obitavaju kao sena i koji odavno nije njihov, tvore neke drugačije stvarnosti. Za takve, duhovna patina čovečanstva – u obrušenim holovima sakralnih zdanja ili zaraslim puteljcima kojima hodaše marljivi “mali ljudi” ( kako ih je nazvao V. Rajh ), svejedno je – opipljiva je, aksiomatička realnost kao što je to i tvrdoća visokih betona unutar kojih dele dnevnu s...