Circles Squared

“Čovek je nešto što će biti prevaziđeno. Šta ste vi učinili da ga prevaziđete? (…) Ovo je čas velikog prezira. Čas kada i vaša radost budi vaše gađenje, pa čak i razum i vrline.” – Fridrih Niče, “Tako je govorio Zaratustra” Genesis – Karim Fakhoury Gromovite, odlučne, beskompromisne reči najodvažnijeg kritičara moderne civilizacije su izvanredan odjek aspekta ljudske duše koji ćemo ovom prilikom izučavati. Animus (lat., duša, razum, intelekt) je kontrapunkt ženskom psihološkom principu, njena komplementarnost u celovitom sistemu ljudskog duha i jedan od ključnih arhetipa kolektivnog nesvesnog. Razborit i sumanut, stvaralački i svojeglav, slika muške duše je područje antinomija i dubokih krajnosti. I Anima i Animus rasklapaju svoja figurativna krila pod uticajem tri sile: biologije, ličnog doživljaja i iskustva i socio-kulturološkog ambijenta. Često se previđa na koji način fiziologija i građa odlučuju o zauzetom mestu u hijerarhiji sveta, i kako od pozicije i uloge koj...

Preuzeto sa sajta Lune Jovanović The Gnostics already knew about the transformations of the anima. In their writings we find a kind of development of the anima, from its most primitive stage up to wisdom. The most primitive anima is Chawwa, the earth. She is Eve, who represents the all-motherly and the receiving. At this stage, the anima is still a purely sexual being, a kind of earth goddess in a nearly prehuman developmental form. A further stage is Helen. According to a Gnostic legend, Simon Magus discovered a girl in a brothel in Tyrus (Phoenicia), in whom he recognized a reincarnation of Helen of Troy, and whom he therefore named after her. Helen of Troy was an adulteress and the lover of many a hero of those times.She was actually the type of the “femme qui se fait suivre.”The link between these two women is that both of them carry a light within them, regardless of their bad reputation. Helen of Troy means beauty to the man, the Gnostic Helena ennoia (consciousness)....

“Kako drugačije bi čoveku palo na pamet da podeli kosmos po analogijama dana i noći, leta i zime, na svet svetlog dana i svet tamne noći naseljen mitskim monstrumima, ukoliko nije imao prototip takve podele u samome sebi.” (Karl Jung – “Psihološki aspekti arhetipa majke”) Od svih susreta koji prožimaju čovekovu egzistenciju, najbolniji, najdramatičniji, najpotresniji je – susret sa samim sobom. Ovo nije eterično buncanje neke pseudo-nauke, već jedan od prvih postulata najvažnijeg događaja za života pojedinca – individuacije (samoostvarenja). Između ličnosti kakva jeste i kakvom se predstavlja leži prostran bezdan ispunjen tamnim tonovima jedinstvene seni osobina. Osobina kojih se svest odrekla. Rook Floro - Instalacija na temu 'Senka' Arhetipski pojam Senke u Jungovoj kosmogoniji simbola, zlokoban je i opresivan samo ukoliko ga tumači i pokreće ograničena, sputana psihologija. Istina je, doduše, da su u njoj zamandaljene i pohranjene sve one karakteristike ko...

…I Zevs, uvidevši svu snagu bića koje je stvorio, uplaši se za svoju i sudbinu drugih bogova – jer, ovi su ljudi – sa po dva lica i četiri uda, sa muškim i ženskim atributima – iskazali izvanrednu snagu. Zevs, tako, raspoluti ove androgine duše na jednake pole, poništivši njihovu moć. Od tada, novi ljudi, hodajući na dve noge i imajući jedno lice traže svoju drugu polovinu duše u želji za potpunošću… Drevni helenski mit veli da se tako odigralo postanje duša polova. Ovo, međutim, nije priča o potrazi za srodnim dušama. Uronićemo u nešto daleko (nad)ličnije, u jedno duhovno vrenje koje se klobuča unutar nas i formira našu nutrinu. Tušta i tma zagonetnih faktora čija kombinatorika u igri života za rezultat daje baš vas, vaš karakter, vaše osobenosti… nadilaze daleko više od onoga što je, na letimičan pogled, “deo vas”.

Pitao sam se da li je postojao drugi jezik koji je Jung otkrio u procesu individuacije; znao sam dataj jezik postoji i da čeka da bude otkriven. Postoji razlika između onoga što čovek radi i onoga što mu se događa. Otkrio sam to u mnogim delovima sveta, u građevinama, umetničkim delima, u životima nekih ljudi koji su postali veliki uprkos samima sebi. Čovek može da ide ka cilju, uporno i određeno, a onda iznenada dođe nalet vetra iz drugog sveta, isve se promeni - kao da ga bogovi uzmu pod svoje; uprkos sebi samom, on postaje deo mita. Jungov rad je izuzetan i dramatičan i mora da se prenese u budućnost. Kao neko ko je oživeo rad gnostika i alhemičara, on sam je sigurno učestvovao u misterijama, iako je na početku možda nameravao da ostane izvan njih. Gnostici i alhemičari nisu stvarali simbole zbog psihološke anaiize, već zbog magije. Iako se borio protiv toga, Jung je bio čarobnjak koji je prešao granice zvanične nauke našeg vremena. Mislim da je to znao kada je rekao da samo p...

In spite of our current collective cultural crisis, Jung inferred that the loss of instinct, the loss of soul, which is the root of our pathology, can be restored through reconnection with the sacred aspects of the natural and imaginal worlds. Darkness is an aspect of nature. In our descent to reconnect with our roots in wild nature, the deep levels of the psyche, like bees that are lost from the hive, we may encounter destruction, violence, devouring forces, dismemberment, death, and decay. We may battle dark forces, pit our strength against demons, gatekeepers, and those who seek to destroy instead of create. We may navigate unknown territory, dark waters, and close, tight spaces. We may even enter in that impenetrable dark night of the soul where all hope seems lost. But Jung urged us to look for the seed in the darkness that will come to fruition and light, stating, “a civilization does not decay, it regenerates” (as cited in Sabini, 2005, p. 183). The hive is being dism...